دورست فراعنه زمات بو که اولین بار گیلکون نوم دیباره مین بومه.یه دفار یکته جی مصر فرعونون یه جمعیته ردده بودره بو. همته خمَ بون ده راسته نوبون! هرجا شودری بو هیتو بو مردومون فرعون واسی خمه بون. تا یه جا برسه بده یه نفر ای کاره نوده هیچ کناریِ ایسا اوشونی کی خمَ بونو نیا کادره بو خنده گود.

فرعونِ ای کار جی سوج بوما خشم امره بوته او فلون فلون بوبو کیسه مه تعظیم نوده هیچ ، ریشخندم کادره؟؟ فرعونِ اطرافیون ترس و لرز امره بومن جلو بوتن فرعون جون ، تی بلا می سر اونهِ وا بدی ، اونه کله خرابه ، اونه هیچه حالی نبنه ، گیلون زاکه. 

فرعون بفهمسه خنده بوده طرفه دوخانده بوته: «تی جون قربون بلا می سر!!!!»

ترجمـــــــــــــــــه ی فــــــــــارسی

دقیقا در دوران فراعنه بود که نخستین بار نام گیلک ها در تاریخ آمد. یک بار که یکی از فرعون های مصر از جمعیتی گذر میکرد همه خم میشدند (تعظیم میکردند).هرجا رد میشد همین گونه بود و همه برایش خم میشدند ، تا به یک جا رسید و دید که یک نفر این کار را نکرد هیچ در گوشه ای ایستاده و کسانی رو که خم شدند به سخره میگره و میخنده.

فرعون با خشم از این کار مرد گفت اون فلان فلان شده کیه که تعظیم نکرده هیچ مرا ریشخند میکند؟؟ اطرافیان فرعون با ترس و لرز جلو آمدند و گفتند غرعون جان بلایت به سرم بخورد(تی بلا می سر) ، اونو ولش کن ، کله ی اون خرابه ، اون هیچی حالیش نمیشه ، بچه ی گیلانه.

فرعون تا فهمید ، خنده ای کرد و طرف رو صدا زد گفت:« تی جون قربون ، بلا می سر!!!!»